Nederlandse vertaling van het artikel Nature Rx: The Outdoors Can Be an Antidote to Quarantine Anxiety van Jason Mark in Sierra.
Jason Mark is de redacteur van Sierra en de auteur van 'Satellites in the High Country: Searching for the Wild in the Age of Man'. Op Twitter is hij te vinden onder @writerfarmer.
De kans is groot dat je inmiddels een beetje cabinfever begint te krijgen. Bars en restaurants zijn gesloten, sport is geannuleerd en de regering draagt inwoners op om thuis te blijven. Er zijn maar zoveel programma's die je kunt bekijken of uren die je kunt verdragen om te lezen, en je nieuwsfeed staat vol met angstaanjagende koppen. Als je kinderen hebt, zorgt het thuisonderwijs voor een extra druk op het huishouden.
Hier is een suggestie: ga de natuur in als tegengif voor isolatie. Zo ver hoef je niet te gaan. Zoek een manier om een uitstapje te maken naar uw dichtstbijzijnde bosperceel, waterplas, regionale open ruimte, kust of heuvel. De hond uitlaten. Zit in je voor- of achtertuin of ga naar je moestuin. Zolang je dit kunt doen op een manier die voldoet aan de aanbevelingen voor sociale (fysieke) afstand, zoek dan uit hoe je naar buiten kunt komen, hoe je ook kunt.
Deze pandemie heeft het gevoel gegeven dat de wereld scheef om zijn as is gedraaid. De instincten die we in andere crises hebben geleerd, komen slecht overeen met dit moment. Te midden van natuurrampen zoals overstromingen, stormen en bosbranden worden we opgeroepen om samen te komen. We worden nu opgeroepen om uit elkaar te blijven. Maar ook al moeten we ons van elkaar distantiëren om de volksgezondheid te beschermen, de natuur blijft een plek waar we een gevoel van her-verbinding kunnen vinden.
Ik heb altijd troost gevoeld in natuurlijke gebieden. Dit weekend bracht een middag in het bos een bijzonder krachtige dosis verlichting.
Op zondagochtend werd mijn vier jaar oude dochter, Lily, wakker met een hoest, wat natuurlijk niet tof voelde. Mijn Twitter-feed stond vol met donkere rapporten uit Europa en verhalen van mensen over hoe ze andere mensen zo goed mogelijk konden ontwijken. Het was moeilijk om me niet angstig en bang te voelen.
Pannenkoeken hebben ons allemaal opgefleurd. Nadat ik een vroege reis naar de markt had gemaakt (de bakker had bijna geen broden meer en de eierhandelaar was snel op weg om uitverkocht te raken), raakte de familie gemotiveerd voor een boswandeling. Onze bestemming was Briones Regional Park, een 6200 hectare groot reservaat van Californische bossen en savanne op niet meer dan 20 minuten rijden van Oakland.
Ik vertelde Lily dat we op een missie waren om op regenbogen te jagen. Het had de hele ochtend gestaag geregend en toen de zon voorbij de middag scheen, klaarde de lucht op, wat ons uitstekende omstandigheden bood om ons doel te halen. Na een tussendoortje van PB&J (brood met pindakaas en jam) en appels, staken we Bear Creek over - modderig na de nacht van regen - en begaven ons naar het bos van madrona, laurier en eik.
Het spijt me te moeten zeggen dat we geen regenboog hebben ontdekt. We hebben echter veel tijd besteed aan het inspecteren van het langzame tempo van een paar salamanders. En er waren vogels: het gebruikelijke gezelschap van mussen en junco's, mezen, schreeuwende blauwe gaaien, en glimpen van kalkoenen in de verte. Toen we bij de picknickplaats bij Homestead Valley aankwamen, voltooiden we een Clif Bar (energiereep) en maakten we een salade van winterpostelein. Lily besloot van zichzelf een 'moddermonster' te maken.
Het was eigenlijk niets. Niet veel meer dan een kans om de ritmes van de echte wereld te voelen en een kans op wat speeltijd. Toch ervoer ik een overweldigend gevoel van - hoe anders te noemen? - vrede.
Het sublieme van de natuur is voor veel mensen altijd een troost geweest. Geavanceerde wetenschap heeft bevestigd dat tijd in natuurlijke gebieden ons helpt om te gaan met stress en angst te verminderen. En wie kan er nu geen dosis rust gebruiken, wanneer de meest virulente besmetting angst lijkt te zijn? U hoeft niet naar een ver nationaal park te gaan om de bewezen gezondheidsvoordelen van de natuur te krijgen. (En eigenlijk zou je dat ook niet moeten doen; het laatste wat bergsteden en gemeenschappen van nationale parkgateways op dit moment nodig hebben, is een toestroom van mensen die mogelijk besmet zijn met het virus. Ook Yosemite en Kings Canyon / Sequoia National Parks in Californië en Rocky Mountain National Park is gesloten voor alle bezoekers en delen van Point Reyes National Seashore zijn gesloten.)
De meesten van ons vinden onze meest intieme relaties met het 'meer-dan-menselijke' in de nabijgelegen natuur - een pad door bossen in de voorsteden, het strandlandschap aan de stad, de tuin vol vogels. In een tijd als deze kunnen dergelijke plaatsen ons opnieuw aarden. Ze bieden perspectief: een herinnering aan verschillende tijdschalen, een bewijs van veerkracht en herstel. Dat is een balsem die we nu meer dan ooit nodig hebben.
In natuurgebieden krijgen we ook een goede maat voor ruimte, een gevoel van de wereld zo groot en breed. Tijdens de enorme westerse bosbranden van de afgelopen zomers, dwongen de verstikkende rook en de donkere lucht miljoenen mensen binnenshuis en lieten velen van ons zich als digitale shut-ins voelen. Bovenal wordt deze crisis gekenmerkt door een nog intenser gevoel van claustrofobie (althans voor degenen onder ons die niet worstelen met ontslagen of ziekten). Evacueren? Waar ga je heen? Plots is er geen weg.
Maar zelfs in een virale pandemie, biedt de natuur een ruimte apart. Dat wil zeggen, een plek (meestal) voorbij dat wat door mensen is gebouwd. Tijdens een wandeling of een strandwandeling hoeft u zich zelden zorgen te maken over het aanraken van metaal, glas of plastic. Ongeacht het landschap, u bevindt zich in de open lucht. Ga naar buiten en je kunt een remedie krijgen voor de claustrofobie van de quarantaine. Bovendien is aangetoond dat het aanraken van aarde en grond voordelen heeft voor het immuunsysteem - beschouw het als een deugdzaam neveneffect.
Er wordt al gesproken over hoe deze pandemie de al lang bestaande culturele normen kan omverwerpen. In veel opzichten is dat beangstigend (wie wil high fives opgeven?), maar op andere manieren kan het heilzaam zijn. Als we meer verlichting in de natuur kunnen krijgen, kunnen we misschien een nieuw soort agora creëren, het oude Griekse ideaal van de openbare sfeer. Misschien kunnen we een op de natuur gebaseerd openbaar plein creëren dat niet alleen draait om het kopen en verkopen van spullen en het entertainment van eten en drinken, maar in plaats daarvan een openbaar plein dat echt open is (en trouwens, helemaal geen vierkant maar iets dichter bij de cirkel van natuurlijke systemen). De natuur kan een waardevolle rol spelen in deze pandemie, aangezien het buitenleven een van de overgebleven plaatsen wordt waar we op een veilige manier contact kunnen maken met andere mensen - een ruimte waar we kunnen genieten van de aanwezigheid van anderen, zelfs als we een veilige afstand bewaren.
Op zondagmiddag was de parkeerplaats bij de start de route van Bear Creek zo vol als ik normaal zou verwachten voor een regenachtige en koude winterdag. Terwijl we in het park waren, kruisten we paden met veel andere mensen. De gebruikelijke hondenuitlaters. Een tiener op weg naar de boogschietbaan. Een vader met twee kleine kinderen. Een gezin met tieners. Sommige ruiters.
Terwijl iedereen bewust afstand hield, was er geen opgekropte angst bij willekeurige menselijke interacties die ik in mijn buurt voelde. Ik denk dat ik meer glimlachen heb opgemerkt. Mensen leken op zijn minst natuurlijk met elkaar op een manier die al zeldzaam lijkt te zijn.
Op een gegeven moment kwamen we een groep oudere wandelaars tegen - een kwetsbare groep, zou je kunnen zeggen - en een van de vrouwen maakte grapjes over hoe dit 'de beste sociale afstand' was. Ze had gelijk. Alleen buiten vinden we een plek om veilig uit elkaar te blijven en toch samen te zijn.
Het originele Engelstalige artikel:
Informatie over het natuurgebied Briones:
Waarom het aanraken van grond en aarde positieve invloed heeft op je gezondheid: